Violeta Çela – Poezi nga libri i ri poetik “Në Jetë”
15 Poezi
Të jesh nënë
Të jesh nënë është dhimbje,
të jesh nënë është mall…
të jesh nënë është jetë,
që s’njeh kalendar…
Të jesh nënë është këngë,
të jesh nënë është lot…
të jesh nënë është zemër,
që rrahjet s’ia mban dot…
Të jesh nënë është ëndërr
që të mbin në zemër…
Në jetë
Jetë e njeriut është një ditë…
Jetë e njeriut s’është një jetë…
Në jetë, njihen dashuritë…
Dhe tradhtitë njihen në jetë…
Jam i lirë…
Fluturoj si zog pranvere,
mbaroi pritja prapa dere,
Jam i lirë…
Hapu porta e lirisë,
të shoh pragun e shtëpisë!
Jam i lirë…
Nga të gjithë ndjehem braktisur,
veç nënës që më ka rritur,
Jam i lirë…
Larg nga koha e mallkuar,
kam jetën për të jetuar!
Jam i lirë…
Ti dhe halli im
(Avokatit Iakovos Apergjis)
Sa lot shohin sytë e tu,
sa fjalë ndjen në kraharor,
bashkon fjalët edhe lotët
dhe takon një hall në derë…
Hedh ti duart përmbi hallin
e mbulon me shpresë dhe jetë
halli rri në krah të hallit
dalë nga dalë fillon e flet…
Fillon zemrën ta shërosh
pa ilaçe e bluzë të bardhë,
veç me fjalën-shpatë në dorë,
godet fajin që rend i marrë…
Zemra rreh-rreh pa pushim
ti lufton-lufton me fajin,
radiogram në përfundim,
shpresa-jo, s’e braktis hallin…
Në lëndinë
-Motiv-
Në lëndinë e hodha farën
në lëndinë…
në lëndinë e linda djalin,
në lëndinë…
Djali seç e shaloi kalin,
në lëndinë…
iku dhe e harroi mallin,
në lëndinë…
Në lëndinë e hodha farën,
në lëndinë…
në lëndinë e linda vajzën,
në lëndinë…
Në lëndinë kur çelin lulet,
në lëndinë…
vajza vjen, ulet mbi mua,
në lëndinë…
Urim për ditëlindje
Shampanjën në zemër
Për ty theva sot,
Gëzuar ditëlindjen,
Të uroj me lot…
Maj, 2009
Lexo poezi
(Këshillë)
Nëse ke shumë ftohtë
nga dimri i egër,
ndiz një zjarr në zemër…
Nëse derdh shumë lot
për dashuri-erë,
pi dy gota verë…
Nëse ndjen vetmi
nga një dashuri,
lexo poezi…
Frikë
Frikë nga nata,
frikë nga dita,
frikë nga pabesia,
frikë nga drejtësia,
frikë nga jeta,
frikë nga vdekja….
Frikë e njeriut
nga njeriu!
Kush të tha?
Kush të tha se unë kam vdekur,
Kush të tha se s’rroj tek ty?!
Jam i tëri i patretur,
Jam tek loti, ja aty…
Kush të tha se unë s’të prek,
Kush të tha se s’rroj tek ti?!
Përmbi buzë të puth lehtë-lehtë,
Mbi qerpikë ulem e rri…
Vij e iki bashkë me erën,
Zgjoj një shpirt e i bëj dy…
Mos ki frikë kur të hap derën,
Mos u tremb, jam unë aty…
Të pres të vish
me kalë të bardhë…
Më prit,
mos ik,
po vij të t’marr,
me kalë të kuq, me kalë të bardhë…
Po kapërcej lumenj e male,
Nuk duroj dot zemrën e ndarë…
Më prit,
mos ikë,
më prit dhe pak,
dhe pak dhe erdha të t’ rrëmbej…
Dhe në mos qofsha mbi kalin të kuq,
me kalë të bardhë do të të gjej…
Ti prit,
mos ikë,
më prit dhe pak,
ti mos e hidh vellon e bardhë…
Dhe në mos qofsha mbi kalë të kuq,
të pres të vish me kalë të bardhë…
Planeti i droguar
I marrosur jam pas teje,
Nuk mundem të të largoj,
Ditë për ditë me ty po tretem,
Nuk të kam prapë s’të harroj…
Kush të shpiku,
kush të mbolli,
Kush të rrit të vrasësh jetë?!
Globi s’di të rrotullohet,
Është droguar si planet…
Ëndrra
Ëndrra u bë jetë,
jeta u bë këngë,
kënga u bë lot,
loti u bë det…
Deti u bë kalë,
kali u bë shpatë,
shpata u bë zjarr,
zjarri u bë diell…
Dielli u bë lule,
lulja u bë erë,
era u bë jetë,
jeta u bë ëndërr…
Pranvera
Orët e natës zbardhën,
sythet, mbi pemët e zhveshura,
po çelin një nga një…
Mëngjesi trokiti në derë,
Më herët se ditët e tjera…
Erdhi pranvera…
Legjendë
Në një mur,
shkëmb e gur,
e murosa zemrën…
Dhe me lot,
mbushur plot,
e ushqeva këngën…
Kënga mbiu,
nëpër mure,
përmbi gur e shkëmb…
Aty mbeti
dheu s’e treti,
u kthye legjendë…
2 fabula
Ëndrra e gomarit
Në një arë, një gomar,
ulur rrinte dhe psherëtinte,
kur dëgjonte rrëzë një mali,
hingëllimën e një kali:
“lum si ti,
gjithë ditën: hi-hi-hi…
hingëllin kot së koti,
kurse unë,
vetëm për punë,
më ka mallkuar zoti…
S’qenka gjë të jesh gomar,
do ndërroj lëkurën,
do vishem kalë…
E dëgjoi sorra dhe qeshi:
kot mundohesh,
gomari s’vë dot shalë,
shala është për kalë…
Ti e di, brez pas brezi,
ngarkuar mbi samar,
ndaj je gomar…
Kali hingëllin,
ka lezet…
ti pëllet,
për ibret…
Sorra s’kish mbaruar,
kur gomarit i erdhi shkopi,
nga i zoti…
“Shpejt në punë!”
-Po sot është e shtunë…
-S’ka të shtunë e të diel për gomarin,
hajde se ta kam blerë të ri
samarin…
Gomari arkitekt
Një ditë prej ditësh, në kohë-gjelbërimi,
gomarit i doli e drejt e studimit.
gjithë kafshët e pyllit bënë çudi vërtet:
gomari të shkojë në universitet?!
Dilte e pëlliste nëpër rrugë-gomari;
“Do bëhem arkitekt, do ta heq samarin!”
dhe vitet e shkollës një për një mbaroi,
me diplomë në dorë. Punë të re filloi…
Arkitektët e pyllit të gjithë ishin mbledhur,
një urë të re, në letër kishin hedhur…
i vetëm gomari prapa ferrës rrinte,
dëgjonte se ç’thoshin, por gjumë po i vinte…
“Arkitekt gomari, çfarë mendimi ke
se duam të ndërtojmë një urë të re?!”
po ja-tha gomari duke iu dredhur zëri:
gjysma për së gjati, gjysma për së gjëri…
VIOLETA ÇELA me libër të ri poetik
Violeta Çela (Qato), një nënë, e përkushtuar ndaj jetës dhe fëmijëve, nuk mund të rrijë pa ecur në udhët e krijimit. “Në jetë” është libri i dytë poetik, që doli nga shtypi në këtë fundviti, si dhe ka në proces një roman me temën e familjes.
Autorja i këndon jetës, me ndjeshmërinë e femrës qytetare dhe me dashurinë e një nëne. Poezia e saj është e pastër si vesa, e thjeshtë dhe e gjitha e vërtetë. Ajo ka qiellin e vetë të poezisë, që nis nga qielli i shpirtit…
Nase Jani
"Drita - Antologji" 